مند خورموج(خلتک)

 به خودم بر می گردم و خودم را مرور می کنم با چند پهلوی به گویش اصیل دشتی و مردمان سراسر مهر و مهربانی اش .

1

بیو  یا  اش  هومن یا  اش ولاکو
بگی  اش  هوخوتو  ریش پلپلاکو

بیو جون نه!بیو تا  اش  نکشسم
بیو  ئی   دل   گنر   مو  عاکلاکو

2

چطو  امشو  دس آسون  مو  نیسی؟
تو  فکر  دین  و   ایمون    مو  نیسی

هلاکش کردسم چهشی کشنگوت
چطو  در بند  ئی  جون  مو  نیسی

3

مو  خا  رسوی  زنهکا   رفتسم که
سووهته مث   کرهکا   رفتسم که

سیچه شکل نفهمی خوت مئی تو
مو  تیتر  تو شی خهکا  رفتسم که

4

مچک بسن دلم  یخ مث تخرگم
نفس  اندن حلا  ری تیک چنگم

خولهچه  واوسم شی  بار  دنیا
کسی  کارم   نیارت  تا  بمرگم

5

دلم یکلادرن   کی ت   میت  بفهمی؟
اوو چش چرچرن کی ت میت بفهمی؟

اجل   امشو   همه جا     سر  دم  مو
مثه  سگ زردرن کی ت میت بفهمی؟

6

بشیم اونجی کسی   جامو  نواجوت
پلیسی   جی   رچ   پامو   نواجوت

بشیم   تر محک  واویم  هر   دتیمو
کسی  دی جون و بوا بوامو نواجوت

 
7

خرنجم  میزنی    ات   میت  چه  واویت
همش شام میخنی ات  میت  چه   واویت

پری!   واگرد    دلم  خویناشلو ات   که
ایکد  دل میشکنی   ات میت چه  واویت

8

کیا   رفتی   که   ات    نیسن   دیاری
نه  تو  خو  مو  میی  نه   تو  بویاری

پری!     واگرد     بر    فایز    دواره
مو چم فهمی  ئی طهری  سر مو ماری

9

دست   دورِ  کِدِ   گنتار     واکش
یه  دور  دی   بِزِه  کطّار   واکش

اذونِ  مغرون ،  چِش  آسمو سرخ
بریز  خوینِ  مو  وُ   اَفطار  واکش

10

اذون صبح چهشات اش مو رمبوند
رکوع تیخ برمات اش مو رمبوند

نکه حی علی خیر العمل چن؟
نماز کد بالات اش مو رمبوند

11

پره ی وختن که اشم ام نی پکه سم
خوم هم جی خوم بلد نیسم پنه سم

اگه روزی گذارت هل مو افتا
ئی خهکا ری مو دیراکو خفه سم