مند خورموج(خلتک)

تو راز آفرینش ، تو پرتو خدائی

تو قحطی محبت تو یار باوفائی

تو از دیار عشقی تو مالک بهشتی

تو این همه دوروئی تو پاک ترین سرشتی

تو آیه نجابت تو سوره امیدی

تو روح سبز عشق و به جان من دمیدی

تو پادشاه خوبان ، تو مهر بی زوالی

تو روزای شکستن شکوفه بهاری

گرمی قلب پاکم ، نثار عشق نابت

روشنی و می بینم تو چشمون سیاهت

وقتی واسم می خندی   دنیا با من می خنده

شور و نشاط و شادی راه غم و می بنده