باشگاه فوتبال اینتر میلان

اینتر میلان
لقب(ها)	نراتزوری (سیاه و آبی) لا بنماتا (محترم) ال بیسکیونه (مار افعی بزرگ)
بنیانگذاری	9 مارس 1908
ورزشگاه	استادیوم جوزپه مه آتزا شهر میلان
گنجایش	82?955 نفر
مدیرعامل	ماسیمو موراتی
سرمربی	خوزه مورینیو
لیگ	سری آ

اینتر میلان یکی از مطرح ترین باشگاه‌های جهان است که چند سالی است قهرمان بلامنازع کشور ایتالیا محسوب می‌شود. اینتر را در دنیای فوتبال با لقب پاتزا اینتر (به معنای اینتر عجیب و غریب) می‌شناسند. دلیل این لقب نتایج عجیب و غریب و شگفت آوریست که اینتر بدست می‌آورد. این باشگاه در میان طرفداران تیفوسی فوتبال در ایتالیا و جهان از محبوبیت جالب توجهی برخوردار است. این تیم تنها باشگاه کشور ایتالیاست که تا کنون به دسته پائین تر سقوط نکرده و در تمامی ادوار سری آ حاضر بوده است. اینتر امسال توانست چهارمین اسکودتوی پیاپی را کسب کند. این تیم با هدایت خوزه مورینیو سرمربی فعلی خود، از حالا چشم به پنجمین اسکودتوی پیاپی و لیگ قهرمانان اروپا دوخته است.

 اطلاعات اصلی باشگاه

• نام کامل باشگاه: باشگاه فوتبال اینترنازیوناله میلان ایتالیا
• تاسیس: 1908
• مؤسس باشگاه: جیووانی پارامیتیوتی
• ورزشگاه: استادیوم جوزپه مه آتزا
• کمپ تمرینی: آپیانو جنتیله
• نام سابق: آمبروزیانا اینتر
• مالک: ماسیمو موراتی
• مدیر: ماسیمو موراتی
• هیئت مدیره: آنجلو ماریو موراتی، رینالدو جلفی، ارنستو پائولیلو
• سرمربی: خوزه مورینیو
• دستیار: جوزپه بارزی
• مدیر فنی: فاستو سالسانو
• مدیر نقل و انتقالات: مارکو برانکا
• اولین قهرمانی در ایتالیا: 1910
• اولین قهرمانی در سری آ: 1930(اولین دوره برگزاری سری آ)

تاریخچه

چگونگی تاسیس باشگاه

اولین قهرمانی باشگاه در فصل 1909-1910

سال 1899 در شهر میلان باشگاه کریکت و فوتبال میلان تاسیس شد. این تیم تا سال 1908 توانست سه بار قهرمانی ایتالیا را جشن بگیرد. در این سال، بین سران اصلی باشگاه بر سر استفاده از بازیکنان خارجی اختلاف افتاد تا اینکه طی یک جلسه رسمی، گروهی که اعتقاد به استفاده از بازیکنان خارجی داشتند از این باشگاه جدا شده و نام اینترنازیوناله (به معنای بین المللی) را برای باشگاه خود انتخاب کردند. سیاست اصلی باشگاه از همان ابتدا مبارزه با نژاد پرستی بود. تیم اینتر نازیوناله برای قهرمانی در لیگ ایتالیا تنها 2 سال صبر کرد و در سال 1910 اولین قهرمانی این باشگاه به ثبت رسید.

باشگاه فوتبال آرسنال

باشگاه فوتبال آرسنال
لقب(ها)	توپچی‌ها
بنیانگذاری	1886
ورزشگاه	هایبری (قدیم) استادیوم امارات (جدید)
گنجایش	60،000
مدیرعامل	پیتر هیل‌وود
سرمربی	آرسن ونگر

باشگاه فوتبال آرسنال یکی از باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال انگلیس است که در شمال لندن واقع شده. هدایت این تیم را در حال حاضر آرسن ونگر‌ فرانسوی بر عهده دارد.آرسنال یکی از قدرتمند ترین تیم های انگلیسی به شمار می‌آید.این تیم یکی از پرطرفدار ترین تیم های اروپایی نیز هست.آرسنال تنها تیمی است که رکورد قهرمان شدن بدون هیچ شکستی را در یک فصل دارد.

 آرسنال در یک نگاه

باشگاه فوتبال آرسنال در سال 1886 در محله وول ویچ واقع در جنوب شرقی لندن شکل گرفت. پس از انتقال باشگاه به هایبری واقع در شمال لندن در سال 1914 ، آرسنال به عنوان نام تیم آنها برگزیده شد. باشگاه لندنی در سال 1891 حرفه‌ای شد و در سال 1904 به دسته یک راه یافت. توپچی‌ها تا انتهای فصل 05-2004 ، 79 فصل متوالی در لیگ یک و لیگ برتر حضور داشته و موفق به کسب 13 قهرمانی شده‌اند. آنها با جرج گراهام 6 جام مهم را در نه سال (87-1986 تا 95-1994) فتح کردند. در سال 1996 ، آرسن ونگر فرانسوی هدایت توپچی‌ها را به عهده گرفت. در کنار او آرسنال توانست به سه عنوان قهرمانی در سال‌های 1998 ، 2002 و 2004 دست یابد. آرسنال فصل 06-2005 توانست با انجام بازی‌های درخشان به فینال جام باشگاه‌های اروپا راه یابد، اما مغلوب بارسلونا شد و به عنوان نایب قهرمانی این جام رضایت داد. توپچی‌ها در فصل گذشته لیگ برتر نتوانستند به عنوانی بهتر از چهارمی دست یابند.

تاریخچه

مقدمه

شهر زیبا و صنعتی لندن ، از جمله شهرهای متمدن وقدیمی اروپا به شمار می‌آید و مردم این شهر همواره به ورزش فوتبال علاقه فراوانی دارند. از این رو تیمهای زیادی در این شهربه وجود آمدند . یکی از این تیم‌ها ، تیم پرافتخار آرسنال است.

آرسنال در گذر زمان

با 13 قهرمانی لیگ و 9 جام حذفی آرسنال را باید یکی از نامهای بزرگ در فوتبال انگلیس به شمار آورد. در این ادعا هیچ شکی وجود ندارد.

داستان زندگی آرسنال در سال 1886 و با نام باشگاه دایال اسکوئر (FCDial Square) آغاز شد، تیمی متعلق به کارخانه اسلحه سازی سلطنتی در جنوب شهر لندن. از همان زمان لقب تفنگداران «The Gunners» به این تیم اطلاق شد، اما مدتی بعد نام تیم وولویچ اف سی آرسنال ، تغییر یافت. تیم در سال 1891 حرفه‌ای شد و 2 سال بعد به لیگ انگلیس پیوست.

در سال 1904 آرسنال به دسته اول لیگ راه یافت ، اما نتوانست در این دسته باقی بماند.

در فصل 14-1913 باشگاه به حاشیه شمال رودخانه تایمز و منطقه هایبری تغییر مکان یافت و نام آن به آرسنال تغییر پیدا کرد. نامی که امروز نیزعلاقه مندان فوتبال ، تفنگداران را به آن می‌شناسند.

در سال 1919 آرسنال بار دیگر به دسته اول بازگشت و تاکنون موفق شده خود را حفظ کند. این رکوردیست که هنوز در فوتبال انگلیس دست نخورده باقی مانده‌است و هر سال به قدمت آن افزوده می‌شود. 6 سال بعد دومین اتفاق مهم پس از صعود به دسته اول برای آرسنال اتفاق افتاد. در سال 1925 هربرت چاپمن به سمت مربیگری آرسنال منصوب شد و او اولین دوره بزرگی را برای این تیم لندنی به ارمغان آورد.

چاپمن که پیش از آن تیم هادرزفیلد تاون را به 3 قهرمانی پیاپی در لیگ رسانده بود، این عملکرد درخشان را در آرسنال تکرار کرد. پس از قهرمانی درجام حذفی در سال 1930 که با فتح لیگ در12 ماه بعد پیگیری شد، آرسنال با رکورد هادرزفیلد برابری کرد. چرا که قهرمانی در سالهای 1933 تا 1935 نیز به دست آمد. بجز این افتخارات چاپمن انقلابی تاکتیکی را در آرسنال و لیگ انگلیس با استفاده از سیستم W-M به وجود آورد. مرگ این مرد بزرگ در سال 1934 آرسنال را بهت زده نمود و به هرحال جرج آلیسون جای او را پر کرد.

در زمان مربیگری آلیسون و با حضور مهاجمی چون « تد دراکی» درسالهای 1936 و 1938 به ترتیب جام حذفی و لیگ فتح شد و پس از جنگ جهانی دوم 2 عنوان دیگر در سالهای 1948 و 1953 نصیب آرسنال شد که دومی با تفاضل گل بهتر نسبت به پرستون نورث اند به دست آمد. به علاوه جام حذفی 1950 نیز به افتخارات سرخپوشها افزوده شد. آرسنال تاکنون 12 بار قهرمان جام قهرمانان انگلیس نیز شده‌است.

پس از نیم دهه سکون، بار دیگر در زمان «برتی می‌روند» اوج گیری آرسنال آغاز شد . لندنی‌ها در سال 1970(5 سال پس از انتخاب می) جام بین شهرهای فیزرکاپ که در ابتدا جام یوفا با این نام برگزار می‌شد را فتح کردند . یک فصل بعد آرسنال لیگ و جام حذفی را تواماً به دست آورد ، اما دوباره دوران رخوت فرا رسید و تمام تلاش تیم تا پایان این دهه یک قهرمانی جام حذفی 1979 آن هم با پیروزی دلچسب برمنچستر یونایتد را به همراه داشت.

سرانجام دراوایل دهه جدید سران و مسئولان باشگاه آرسنال با ساخت یک استادیوم بزرگتر که دارای امکانات بیشتری نسبت به هایبری باشد موافقت کردند و مقدمات آن را برپا نمودند. آرسنال این ورزشگاه را با مشارکت شرکت هواپیمایی امارات ساخت.

8سال انتظار دیگر آرسنالی‌ها، آغاز دوران طلایی دیگری را این بار به رهبری جرج گراهام به همراه داشت. قهرمانی جام اتحادیه با پیروزی بر لیورپول حاصل شد. اما یک پیروزی احساسی تر با گل دقیقه آخر مایکل توماس درآنفیلد، پیروزی( دو بر صفر) دیگری را برای آرسنال به ارمغان آورد تا آنها در آخرین لحظه قهرمانی لیگ در سال 1989 را از لیورپول بربایند. تیم گراهام در سال 91 قهرمان لیگ، درسال 93 دو جام و در سال 94 قهرمان جام یوفا شد.

توپچی‌ها

بعد از جدایی گراهام، آرسن ونگر رهبری آرسنال را در آستانه قرن جدید پذیرفت.

مرد فرانسوی با آوردن ستارگان متعدد بین المللی و از جمله هموطنانش امانوئل پتی، پاتریک ویه را و تیری آنری به هایبری ، از سال 2000 به بعد 6 قهرمانی را نصیب باشگاه کرد.

آرسنال در این چند سال اخیر با درخشش ستارگان انگلیسی خود همچون دیوید سیمن (دروازه بان افسانه‌ای آرسنال و تیم ملی انگلیس) ، تونی آدامز( مدافع مستحکم آرسنال و انگلیس) ، دیوید پلات (گلزن بزرگ فوتبال انگلیس) ، یان رایت ( گلزن سیه چرده تیم ملی انگلیس) و ستارگان خارجی مانند دنیس برگکمپ و مارک اورمارس (هلند) ، پاتریک ویرا، امانوئل پتی ، سیلوین ویلتورد ، تیری آنری ، نیکولاس آنلکا و رابرت پیرس(فرانسه) ، فردریک لیونبرگ ( سوئد) در میادین مختلف انگلیس و اروپایی درخشیده‌است.

تاکنون مردان ونگر به رغم شایستگی نتوانسته‌اند در رقابتهای حرفه‌ای اروپا موفق باشند. تیم صاحب سبک ونگر در این سالها تنها به یک فینالیست بودن جام برندگان اروپا در سال 2006 دلخوش کرده‌است.

در این فصل آرسنال با استفاده ازنامدارانی چون فرانسسک فابرگاس، رابین فان پرسی ، امانوئل آدبایور، آندری آرشاوین ، توماس روسیچکی و تئو والکات و تاکتیکهای فنی و روانی آرسن ونگر سعی در قهرمانی در لیگ برتر و جام حذفی انگلیس و درخشش در جام قهرمانان اروپا را دارند.

بازیکنان معروف

• یان رایت
• اشلی کول
• تیری هانری
• دیوید سیمن
• توماس روسیچکی
• رابرت پیرس
• ینس لمن
• فردریک لیونبرگ
• نیکلاس آنلکا
• مارک اورمارس
• دنیس برگکمپ
• فرانسسک فابرگاس
• گیلبرتو سیلوا
• امانویل ادبایور
• رابین فان پرسی
• خوزه آنتونیو ریس
• سمیر نصری
• ویلیام گالاس
• امانوئل ابوئه
• تئو والکات
• تونی آدامز
• سول کمپل
• پاتریک ویرا
• امانوئل پتی
• آندری آرشاوین
• کریا گیلبرت

           رئال مادرید

باشگاه فوتبال رئال مادرید

نام کامل باشگاه	باشگاه فوتبال رئال مادرید (Real Madrid Club de Fútbol)
تاریخ تأسیس	6 مارچ 1902
نام ورزشگاه	سانتیاگو برنابئو (گنجایش: 80?354)
مدیرعامل	فلورنتینو پرز
سرمربی	مانوئل پلگرینی
لیگ	لالیگا
2008-09	دوم
آدرس اینترنتی	http://www.realmadrid.com
افتخارات	لالیگا: 31 بار، اولین بار در سال (32-1931) و آخرین بار در فصل (2007-2008) جام حذفی: 17 بار، اولین بار (5-1904) آخرین بار در فصل (93-1992) اروپایی: قهرمان جام قهرمانی اروپا: (لیگ قهرمانان 9 بار)، اولین بار در فصل (56-1955)، آخرین بار در فصل (2002-2001) قهرمان جام یوفا: 2 بار در سال‌های (86-1985) و (85-1984) بین قاره‌ای: 3 بار در سال‌های (2000-1960)

باشگاه رئال مادرید یک باشگاه فوتبال حرفه‌ای اسپانیایی است.

تاریخچه

با 9 قهرمانی اروپا و 30 قهرمانی که در کلکسیون افتخارات خود می بیند با بیشترین رای از نظر فیفا بهترین تیم در قرن 20 شد. تشکیلات این باشگاه خیلی پیچیده است.

فوتبال در پایتخت اسپانیا توسط استادان و دانشجویان و جمعی از افراد دانشگاه Oxbridge معرفی و موسسه‌ای برای فوتبال شبیه فدراسیون های امروزی در سال 1895 شکل گرفت.

در سال 1900 باشگاه جدید فوتبالی در مادرید و اسپانیول شکل گرفت. بعد از جدا شدن اسپانیول بار دیگر نتیجه شکل گرفتن تیم Sociedad Madrid FC شد. این باشگاه پس از سه بار تغییر و تحول و پیشرفت بالاخره با نام باشگاه فوتبال رئال مادرید (Real Madrid Club) ثبت شد. انتخاب رنگ پیراهن برای آنها مشکل نبود و به دلیل نفوذ انگلیسی هایی که در آن جا نقش داشتند رنگ سفید را برای تیم خود انتخاب کردند. بعد از گذشت سال ها در لیگ بین المللی ، وقتی که رئال 4 قهرمانی (جام حذفی)del Rey"s را ، داشت مادرید صاحب دو قهرمانی در دهه 1930 شد. اما بعد از آن دو جام مادرید دو دهه صبر کرد تا دوباره برای قهرمانی راهی پیدا کند.

در پایان آنها تصمیم گرفتند که در تیمشان تحول ایجاد کنند و چهره تیم را عوض کردند و به تیمی مدرن برای همیشه تبدیل کردند. با بازیکن هایی مانند Alfredo Di Stéfano, Ferenc Puskás, Francisco Gento, Hector Rial, Raymond Kopa, José Santamaria در دهه 1950 موفقیت های این تیم دوباره آغاز شد.

آنها با اوردن جام به خانه در سال های 1957/58 ,1956/57 ,1954/55 ,1953/54 شاهد موفقیت خود در تغییر چهره تیمشان بودند.

در اولین بازی فینال در اروپا رئال به پیروزی 4 بر 3 دست یافت.

4 قهرمانی رئال و برگزاری جشن های قهرمانی این تیم را به اوج رساند. از جمله این موفقیت های می توان به برد 7 بر 3 رئال مقابل اینتراخت فرانکفورت در ورزشگاه Hampden Park در کشور استکاتلند در سال 1960 اشاره کرد.

در دهه 1960 سرنوشت رئال عوض شد. رئال رتبه‌ای بهتر از 8 در باشگاه‌های اسپانیا پیدا نکرد. تا زمانی که دوباره به لیگ اروپا رفت و در مقابل FK Partizan در سال 1966 به پیروزی دست یافت.

دهه بعد یعنی دهه 1970 برای رئال با موفقیت در سال های 1972, "75, "76, 78, 79 , 80 همراه بود.

رئال 5 قهرمانی پیاپی خود از سال 1986 تا سال 1990 را مدیون 5 ستاره مشهور خود به نام های Emilio Butragueño (el Buitre), Manolo Sanchís, Martín Vazquéz, Míchel Pardeza , Miguel Pardeza است.

نیمه اول دهه 1990 رئال صاحب 2 قهرمانی لیگ و یک قهرمانی جام حذفی شد. قهرمانی های رئال در این قرن با پیروزی بر یوونتوس در سال 1998 که باعث قهرمانی رئال در اروپا شد به پایان رسید.

این پیروزی ها باعث نشد که مدیر باشگاه Lorenzo Sanz بتواند جای خود را حفظ کند.

وقتی وی از کار برکنار شد یک نجیب زاده به رای هیئت مدیره به نام Florentino Pérez سر کار امد. Florentino Pérez با پشت گرمی هایی که از نظر سیاسی داشت دست به تقویت تیم زد و باعث بازگشت دوباره موفقیت به رئال شد. اولین خرید Pérez که یکی از شارژ های وی به تیم به شمار می رفت Luis Figo از تیم رقیب یعنی بارسلونا بود. این تقویت ها از سوی مدیر باشگاه باعث دومین قهرمانی اروپا در سه سال شد. که دومین قهرمانی با پیروزی بر والنسیا در پاریس حاصل شد. با اضافه شدن زیدان Zinedine Zidane تیم قوی تر شد تا سیاسیت مدیر باشگاه یعنی گرفتن ستاره‌ها و همزمان بازی دادن به جوانان که به نام زیدان ها و پاون ها ("los Zidanes y los Pavónes") با گرفتن هافبک خوش تیپ فرانسوی و دفاع جوانی به نام پاون معروف شده بود ، به انجام برسد.

این اقدامات باعث شد که رئال به عنوان بهترین تیم قرن 20 انتخاب شود.

نهمین قهرمانی رئال در باشگاه‌های اروپا که با گل دیدنی زیدان با تیم بایرلورکزن در ورزشگاه Hampden Park همراه بود باعث سر بلندی این تیم اسپانیایی شد.

سال بعد رئال فقط قهرمان اسپانیا شد که این موضوع باعث اخزاج مربی این تیم یعنی Vicente del Bosque شد و در همان سال بیش از 16 بازیکنان رئال مجوز ترک ایم تیم را گرفتند.

در این هنگام درها برای امدن بکهام (David Beckham) باز شد که این بازیکن با سر و صدای زیاد تبلیغاتی وارد مادرید شد. با امدن بکهام موج جدیدی از بر رئال حاکم شد و در زمینه تبلیغات فوتبالی نبظ بازار را در دست گرفت. به دلایل فراوان تیم رنج های زیادی را تحمل کرد و 3 سال را بدون قهرمانی پشت سر گذاشت. مربیان زیادی آمدن و رفتن ، بازیکنان زیادی هم جذب تیم شدند اما هیچ یک نتوانست تیم را از بحران خارج سازد.

بالاخره در اوایل سال 2006 پرز (Pérez) از سمت خود کناره گیری کرد تا راه را برای آمدن مدیر جدید در تابستان را هموار کند. سرانجام در جولای Ramón Calderón که عضو هیئت مدیریتی Florentino Pérez نیز بود با قول های فراوانی که داده بود با رای اکثریت به عنوان مدیر جدید انتخاب شد. با آمدن Fabio Capello به عنوان مربی مشغول به کار شد سرانجام باعث قهرمانی رئال در لیگ اسپانیا پس از 5 سال بدون قهرمانی همراه شد اما باز مدیران رئال نامهربانی کردند و Fabio Capello را کنار گذاشتند و برن شوستر آلمانی را جایگزین وی کردند. در آن فصل رئال خالی از بازیکنان ستاره مانند زیدان، بکهام ، کارلوس و رنالدو بود. ^[1] ...

بازیکنان

شماره نقش بازیکن 1 دروازه‌بان ایکر کاسیاس (کاپیتان سوم) 2 مدافع آلوارو آربلوئا 3 مدافع پپه 4 مدافع سرخیو راموس 5 هافبک فرناندو گاگو 6 هافبک محمد دیارا 7 مهاجم رائول (کاپیتان اول) 8 هافبک کاکا 9 مهاجم کریستیانو رونالدو 10 هافبک لاسانا دیارا 11 مهاجم کریم بنزما 12