قناری گفت: «کُره‌ی ما
کُره‌ی قفس‌ها با میله‌های زرین
و چینه‌دانِ چینی.»
ماهی سُرخِ سفره‌ی هفت‌سینش
به محیطی تعبیر کرد
که هر بهار
متبلور می‌شود.
کرکس گفت: «سیاره‌ی من
سیاره‌ی بی‌همتایی که در آن
مرگ مائده می‌آفریند.»
کوسه گفت: « زمین
سفره‌ی برکت‌خیزِ اقیانوس‌ها.»
انسان سخنی نگفت
تنها او بود که جامه به تن داشت
و آستینش از «اشک» تَر بود.
پنج شنبه 91/12/17 | 6:27 عصر | khedri | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.
